Gevonden: vroedvrouw Hannah

Voor ik commentaar krijg zet ik vlug even iets recht. Het is donderdag vandaag, een dag te laat voor de blog zouden sommigen durven zeggen, maar het is een bewuste keuze. Vanmiddag is mijn stage pas echt afgerond. We hebben het punt geplaatst en dit hoofdstuk afgesloten. 

De laatste dagen in Dreux waren nog echt super. Afscheid nemen heb ik op mijn gemakje gedaan, beetje bij beetje. De winkels, de mediatheek, het centrum en uiteindelijk mijn kamertje.

Zaterdag ben ik, uit curiositeit naar het niveau van mijn Frans, naar de cinema gegaan. Op het menu: La finale, een film die zich afspeelt in Lyon en Parijs, over een opa met Alzheimer en zijn kleinzoon. Ik heb net niet geweend (in tegenstelling tot vele anderen in de zaal) en heb er enorm van genoten. En daarbij heb ik ook 'presque' alles verstaan. Kleine woordjes die wat meer specifieke dingen beschreven of echt spreektaal waren, bleven onbekend. Een geslaagde avond in alle opzichten!

Vorige week in Parijs had ik wol gekocht en twee breinaalden. Die twee breinaalden heb ik vervolgens gebroken en geslepen tot vier breinaalden, aangezien er niets leuker is dan tijdens nachtshiften sokken te breien. Het brengt daarnaast ook sfeer, aangezien de doktersassistent zo nodig wou leren breien. Ik zal een fotootje toevoegen van het voorlopige resultaat van mijn nachtelijk werk! 

Maandag was mijn laatste shift met, zoals zo vaak, twee zeer lieve en leuke vroedvrouwen. Wederom een ideale afsluiter! Tegen zes uur mocht ik stoppen met werken en zou pipa me komen oppikken aan de verloskamer. Wat een verrassing was het toen de dubbele deuren opengingen en daar niet alleen een pipa verscheen, maar ook een Myrte! Een hele dag opgeofferd om haar zusje te verrassen, wat een topzus!!

Terug thuis zijn voelt raar. Ik heb ergens het gevoel dat het nooit gebeurd is. Het lijkt reeds een verre herinnering of droom. Maar wat een mooie herinnering! Ik kan niet anders dan besluiten dat dit een geslaagde stage is. 

Ik ben de voorbije drie maanden zo gegroeid. Niet alleen als vroedvrouw, maar ook op persoonlijk vlak heb ik een hele weg afgelegd. Ik ben mezelf tegengekomen en heb leuke en minder leuke momentjes gehad. Ik heb leren omgaan met alleen zijn en geisoleerd voelen, heb me weer leren vervelen en daardoor ben ik gekomen tot vele nieuwe ideeën en inzichten.

Mijn stagebegeleidster zei me vandaag dat het ongelooflijk is wat voor parcour ik heb afgelegd. Ze zegt dat ik nu straal en dat dit voor mij een prachtstage was, een ervaring die ik mezelf heb gegund en met beide handen heb gegrepen. Eindelijk begin ik mijn weg te vinden in het hele vroedkundeverhaal en zie ik me ook echt werken als vroedvrouw. Ik loop niet meer weg van dit mooie beroep en voel steeds duidelijker dat ik dit echt wel graag zou doen. Het helpen van de vrouwen, het begeleiden, het ongelooflijk moment van een geboorte telkens opnieuw mogen waarnemen en er aan mogen deelnemen, wat een fantastisch iets! 

Ik heb nog een lange weg te gaan en moet nog heel wat dingen ontdekken en ondervinden, maar ik ben klaar voor de reis, mijn rugzakje is bijna gepakt en mijn schoenen staan klaar om de wijde wereld in te trekken (of toch om af te studeren en te beginnen aan mijn toekomst).

Bedankt trouwe lezers voor de reacties, de steun en de tijd die je nam om mijn blogberichtjes te volgen! 

Bises

Hannah