Gezocht: mouchoirs

Wel, deze week was een wat meer emotioneel overhoopliggende week. 

De enkele keren dat ik al voor een langere tijd van huis ben geweest, hebben me geleerd dat week twee een drempel is. Het nieuwe en spannende begint wat af te nemen en het thuisfront lijkt verder dan anders. Een heel erg snikkerig en tranerig telefoontje met mama was het gevolg...

Ik ben hier graag, maar als het regent is hier echt niet veel te doen, Parijs is toch net iets verder dan gedacht en de lange werkdagen zorgen voor nog veel langere blokken vrije dagen. Ook heb ik nog geen andere studenten ontmoet en zijn de mensen in mijn gang redelijk asociaal.

Gelukkig had ik zaterdag wat afleiding met een dagje Parijs! Ik had afgesproken met nonkel Simon (trotse bewoner van Parijs en ook nog eens familie) om 9 uur in het station om dan samen wat uren door te brengen. Het was super om nog eens Vlaams te kunnen praten met een echte persoon, al duurde de euforie niet zo lang aangezien 'son mari est un francophone'. Maar toch, samen gezellig dineren met mijn nonkels was een zeer welkome afleiding! De rest van de dag werd gevuld met het bewonderen van de Franse en Italiaanse schilderkunst in het Louvre en een zeer lange terugrit naar huis.

Daarnaast ben ik maandag begonnen aan een nieuw deel van mijn avontuur hier. Naast de verloskamer mag ik een maand de consultaties van de vroedvrouwen bijwonen. Voorlopig nog luisteren en wat handelingen uitvoeren, maar binnenkort mag ik in het Frans dossiers beginnen invullen. Ik kijk al uit naar de eerste keer: rode wangen, stotteren, trillende handen en zeer gebrekkig Frans gecombineerd met een glimlach op het gezicht van zowel patiënt als vroedvrouw omwille van mijn schattig 'accent Belge'. 

Dit weekend wordt opnieuw een heel avontuur, maar daarover volgende week meer! Oh en geen zorgen, ik ben over mijn dip heen en ben vol goede moed beginnen aan de volgende fase van mijn periode hier!

Bisous

Hannah