Gezocht: extra energie

Wauw! De laatste week is aangebroken! Ik kan niet geloven dat het er bijna op zit. Na een ongelooflijke lange reis van Zweden naar Zwitserland en dan op het laatste nippertje toch Frankrijk en van twee maanden naar drie maanden, was het toch een goede beslissing om open te staan voor een minder exotische bestemmingen en een ander soort avontuur.

Ik ben nu begonnen aan mijn dag-nacht shiften en het lukt om een ritme te vinden! Voor de nacht slaap ik niet en ik ga ervoor, zoals bij een nachtje uit gaan. Tegen dat de nacht begint ben ik over mijn moepunt heen en kan ik er tegenaan tot de volgende ochtend. Het lijken een beetje 24u-shiften in plaats van 12u-shiften, maar ik heb het ervoor over.

Zaterdag ben ik naar een muziekschoolconcertje geweest. Ik had geluk, want er was een optreden van de vioolklas, wat me natuurlijk nauw aan het hart ligt.

Het was ongelooflijk leuk gedaan. Ze hadden het uur gewijd aan een dichter die gedichten had geschreven over de kamers in zijn huis. De vioolklas speelde bij enkele kamers achtergrond- en sfeermuziek en bij de andere gedichten speelde een professionele violist de begeleiding. Ik probeer om een stukje film op de blog te zetten, maar ik kan niet beloven dat het werkt.

De bevallingen gaan vlot en ik voel me meer en meer een echte vroedvrouw. Ik begin zelf vrouwen op te nemen en te ontslaan en handel de dossiers helemaal zelf af, wat me wel wat vertrouwen geeft in het zelfzeker afstuderen. Al zegt dat niet zo heel veel, want als ik in een ander ziekenhuis ga werken, of gewoon al in België werk, gaat dat weer zo anders zijn! Ik ga het zelfstandig en rustig bevallingen doen zonder arts zo missen. Frankrijk bewijst dat de vroedvrouw echt wel capabel is in het begeleiden van arbeid EN bevalling en dat een arts echt niet aanwezig moet zijn.

Gisteren had ik een bevalling van een vrouw die we niet meer in de ideale positie konden leggen waardoor ik een heel ongemakkelijke houding had en de vrouw ook niet de goede positie had om een vlekkeloze bevalling te hebben. Het is me echter helemaal alleen gelukt om de baby van 4kg600 ter wereld te brengen zonder kleerscheuren (of ander soort scheuren). Dit maakt me een enorm trotse vroedvrouw. Het toont me dat met een beetje goede wil, veel geduld, goede leermeesters en veel aandacht het nu mogelijk is om bevallingen te doen die zowel voor jou als de patiënt een goede herinnering zijn.

Vandaag heb ik een bezoekje gebracht aan nonkel Simon in Parijs. Ik heb dit in het begin van mijn drie maanden gedaan en dacht dat het wel leuk was om zo af te sluiten. Dit gaf me ook de kans om op zoek te gaan naar een geschikt cadeau voor de vroedvrouwen. Normaal geef ik steeds iets om te eten aan de vroedvrouwen, maar omdat ik hier geen vaste mentor heb en er telkens maar twee vroedvrouwen zijn per shift (wat dus betekend dat twee van de ongeveer 12 vroedvrouwen mijn bedanking krijgen, wat dus niet zo eerlijk is) was ik opzoek naar iets anders. Echt niet gemakkelijk, maar ik heb iets gevonden!

Bon, ik ga het hierbij laten voor deze week, want het is onmogelijk om alles te vertellen wat er gebeurd is!

Tot volgende week voor het afsluitend blogbericht!

Bises

Hannah