Gezocht: Moonboots
7 februari 2018 - Dreux, Frankrijk
Hey allemaal!
HET SNEEUWT!!
Dit maakt me ongelooflijk gelukkig. Er iets tussen mij en sneeuw denk ik. Zeker op een dag als vandaag, wanneer de koude winterzon de besneeuwde parking van het ziekenhuis doet schitteren. Wat meer kan ik me wensen? De sneeuw zorgde wel voor een hectisch dagje vandaag met een minimum aan personeel en patiënten. Mag natuurlijk ook eens, na het drukke begin van de week.
Naast de sneeuw heb ik natuurlijk ook wat andere leuke nieuwtjes!
Ik ben hier nu precies een maand (voor de muggenzifters: ik ben hier exact een maand en een dag, maar ik reken vanaf het alleen zijn). De tijd hier gaat precies sneller, al heb ik het gevoel dat ik hier al veel langer zit dan een maand, door alles wat ik al gedaan heb. Ik denk dat dit ligt aan het feit dat ik mentaal al twee stages gedaan heb van normaal vier weken, maar het eigenlijk twee opgesplitste stages zijn.
Sinds mijn meer melancholisch blogbericht heb ik een aantal aanpassingen doorgevoerd. Ik heb een groot blad genomen en er wat zaken opgeschreven die ik wil doen om tot een gezonde geest in een gezond lichaam te komen. Deze zaken zijn enerzijds voedingsadviezen en sportoefeningen, anderzijds motivationele zinnetjes en ontstress-oefeningen. Dit was nodig, want het nadeel aan alleen zijn is dat er veel zijd is om te piekeren en dagen opnieuw en opnieuw te beleven en dat is niet altijd even gezond.
Sinds ik dat blad heb geschreven gaat het veel beter. Een nieuwe wind waait door mijn studiootje en ik ben klaar voor de volgende twee maanden!
Op stage loopt alles goed. De vroedvrouwen die de consultaties doen, zijn al wat ouder en hebben me als echte moederkloeken onder de vleugels genomen. Eén vroedvrouw heeft het zelfs zover gedreven dat ze , terwijl ik een consultatie deed, bij de hoofdvroedvrouw wat uurroosterveranderingen heeft aangevraagd waardoor ik volgend weekend (16-19/02) naar huis kan gaan! De TGV is geregeld en mijn gezinnetje kan me verwachten!! Ik denk dat ook dit enorm veel deugd gaat doen. Er even tussenuit gaan na zes weken stage om dan volledig uitgerust terug te komen voor de volgende zes weken.
Zo, ik denk dat dit het belangrijkste is van deze week!
Gros bisous,
Hannah
Wij zouden morgen ook sneeuw krijgen om van te genieten, of om op te sakkeren....
Dikke kus! Omi en Opi
Eindelijk is jouw meter ook op jouw blog ingelogd...Ik ben nog niet zo mee met al deze nieuwe trends.
Maar ik kan toch niet te ver achter Omi aanhuppelen ,hé.
Blij te horen dat de stage leerrijk is, en de after-stage ook leerrijk is...
Ik herinner me dat zo'n lange eenzame dagen me ook zo lusteloos konden maken. Dan had ik eens heel veel tijd en dan kwam ik nergens toe... Dus inderdaad een hele mentale oefening om je iedere ochtend op te laden... Maar weet dat je binnen niet zoveel jaren wel eens gaat terug verlangen naar nog eens zo'n lege dag...
Hier in Tongeren lengen de dagen, het is nog volop licht nu, en de krokussen en zelfs de paasbloemekes komen al piepen.
Daan huist volgende week in in een huis in Leuven samen met twee studievrienden. Stien vertrekt op skivakantie morgen met haar vriendje en familie, en Toon telt de laatste dagen af om opnieuw zijn studies aan te vangen.
Fijn dat je veel kan meedoen daar op je stage. Profiteer maar van deze positie want nu kan je op iedereen z'n handen kijken en onbevangen alles vragen, een bevoorrechte positie om veel op te steken. En hoe lukt het met het Frans? Een mooie taal hé, maar niet simpel.
Dikke knuffel van ons allen en nog mooie dagen!
tante Meg